Ընդամենը 7 տարի առաջ էր, որ Ռուսաստանի Դաշնությունում բնակվող Արամ և Արմեն Ստեփանյան եղբայրների օգնությամբ Սյունիքի մարզի Շամբ գյուղում հիմնվեց «Տատնի» հանքային ջրերի և «Դարբաս» լիմոնադների գործարանը:

Իհարկե, չի կարելի առողջապահության համակարգից բացառել սոցիալական բաղադրիչը, բայց բուժծառայությունները նաև բավականին լավ բիզնես տրամաբանություն ունեն:

Պարադոքսալ ազգ ու երկիր ենք, այնքան, որ կարող ենք առանց մտածելու այս երկրի համար կյանք տալ, արյուն թափել, բայց հեշտությամբ թողնել ու հեռանալ:

Դարձյալ մոտենում է հունձի սեզոնը, և գյուղացիությունը դարձյալ տագնապած շուրջն է նայում. արդեն պետք է մտածել տեխնիկայի, կոմբայնի և այլ հարցերի մասին:

Պարկ աթոռ, պուֆիկ կամ, ինչպես շատերս ենք անվանում, փափուկ աթոռն այլևս էկրաններից երևացող հետաքրքիր իր չէ, այն արդեն կարելի է պատվիրել նաև Երևանում:

Օրեր առաջ ռուսական «Կոմերսանտը» տեղեկություններ հրապարակեց,

ՌԴ Պետդուման հուլիսի 12-ին երկրորդ ընթերցմամբ փոփոխություններ կատարեց «Ճանապարհային երթևեկության անվտանգության մասին» դաշնային օրենքում,

Առօրյայում շատ ենք լսում, թե այսինչ կազմակերպությունը կամ այնինչ անհատը գրանտակեր է, այս մեկը սնվում է Արևմուտքից, մյուսը՝ Մոսկվայից ստացած գրանտներով, թե գրանտակերները անհայրենիք, հանուն գրանտի ամեն ինչ տրորող մարդիկ են, հակազգային՝ ազգ ու պետություն կործանող զանգված:

Ազատ շուկայական, տնտեսական պայմաններում ամենակարևոր նախապայմաններից է հավաստի, օբյեկտիվ ու ստույգ տեղեկատվության առկայությունը:

Անգամ կարկուտը փոխեց «ձեռագիրը», իսկ նրա դեմ պայքարի պատասխանատուները՝ ոչ:Կարկուտը ծեծած տեղն է ծեծում. այս ասացվածքը կարծես թելադրված է իրական կյանքի փորձից: Օրինակ՝ Արարատյան դաշտում ամեն տարի կարկուտը ծեծում է, այնպես է ծեծում, որ ամբողջ տարվա ընթացքում բոլորը մտածում են, թե դրա հետևանքներն ինչպես են վերացվելու: