Սգում եմ անմեղ զոհերի հիշատակը: 30 տարի առաջ, Բաքվում՝ թուրք-ադրբեջանցին մորթեց իր քաղաքը շենացրած ու շենացնող հային,

Մինսկի խմբի ձևաչափը աշխարի առաջատար պետությունների շահերը պաշտպանելու համար է: Դրա միջոցով նրանք փորձում են համադրել շահերը, գուցե ինչ-որ առումով մեղմելու առճակատումը, բայց ոչ մի դեպքում լուծելու այս խնդիրը:

Լրացավ Բաքվի ջարդերի 27-րդ տարելիցը:

1990 թվականի հունվարի 13-ին հայերի ցեղասպանության վերջին փուլը սկսվեց Ադրբեջանի կողմից: Գործողությունն ավարտվել է հունվարի 20-ին: Այն պատմության մեջ հայտնի է որպես սև հունվար:

Հայաստանում քաղաքացիները բացարձակ անպաշտպան են աշխատավայրում:

Հունվարի 17-ին Բաթումի Սուրբ Փրկիչ եկեղեցում անցկացվեց 1990թ. հունվարին Բաքվում տեղի ունեցած հայկական ջարդերի 26-րդ տարելիցին նվիրված միջոցառում, որը վարեց աջարահայության հոգևոր հովիվ Արարատ քահանա Գումբալյանը:

Եվ ոչ միայն, մեզ համար էլ դարակազմիկ օր դարձավ:

1988 թվական, ապրիլի 2: Բաքվի ծննդատներից մեկում երկու հայ կանայք գրեթե միաժամանակ երեխաներ էին լույս աշխարհ բերել: Ամեն ինչ բարեհաջող էր ընթացել, մայրերն ու նորածիններն արդեն հիվանդասենյակում էին, որտեղ, սակայն, նրանց ծուռ աչքով էին նայում ադրբեջանցի ծննդկանները: Խառը ժամանակները սկսվել էին…

«Մենք չենք սպանել ոչ ոքի: Ինձ երբևէ չեն զեկուցել այն մասին, թե իբր մեր զինվորներն ինչ-որ մեկին կրակել են: Ես տեղյակ չեմ տանկի տակ մնացած շտապօգնության մեքենայի մասին: Բաքվում առհասարակ տանկեր չեն եղել, միայն հետևակի մարտական մեքենաներ կային»: Այս մասին այսօր գրել է ադրբեջանական «Հաաքին.ազ» լրատվական պորտալը` հայտնելով, որ «ЛидерTV»-ի հետ հարցազրույցում ասել է ԽՍՀՄ պաշտպանության նախարար Դմիտրի Յազովը, ով ղեկավարում էր 1990-ի հունվարի 20-ին Բաքու խորհրդային զորքեր մտցնելու գործողությունը:

Արցախի Հանրապետության Ազգային ժողովիխմբակցությունների եւ պատգամավորական խմբիՀայտարարությունըԲաքու քաղաքի հայ բնակչության ջարդերի25-րդ տարելիցի կապակցությամբ