Հետաքրքիր բան է ստացվում:

Բայց վստա՞հ եք, որ նման կոմպրոմատների պանդորայի արկղը բացելուց հետո, ինքներդ ու ձեր մտերիմները չեք հայտնվի այդ ջրապտույտում, այդ փոքրոգի ու անբարոյական ճահճում, ձեր սիրած զուգարանակոնքում...

Ինչպիսին մեր դիլետանտության էտալոն կամ փորձանմուշ կառավարությունն է, այնպիսին էլ նրա սորոսական կամ այլ փաթեթավորման պաշտպաններն ու կողմնակիցներն են:

Գրավել են ԱԺ-ն, Կառավարությունն իր գրեթե բոլոր կառույցներով, ամենուր ունենալով իրենց ներկայացուցիչները, շոշափուկները տարածելով ամենուր:

Հայաստանից և Արցախից լրագրողներ են գործուղվում Ադրբեջան, իսկ այդ մասին ևս հանրությունն իրազեկվում է պատահաբար, տեղեկատվական արտահոսքի կամ եվրոպական կառույցների տեղեկատվության միջոցով:

Նման գնահատական է տվել մեր օրյա քաղաքագիտական մտքի տիտան Արփինե Դավոյանը:

Եթե ինձ ժամանակին առաջարկեին ՀՀ ոստիկանապետի պաշտոնը, ես կմտածեի կարո՞ղ եմ զբաղեցնել այն, կկարողանա՞մ լիարժեք աշխատել, կարդարացնե՞մ այդ վստահությունը, թե՞ ոչ:

Ես երկար ժամանակ մտորում էի՝ գրե՞լ, անդրադառնա՞լ այս թեմային, թե՞ ոչ:

Չէ՛ Դավիթ, չեմ գրի, որ նարկոբարոն ես, որ բռնաբար ես, վարձու մարդասպանների գնդի հրամանատար...Չեմ գրի... Սակայն կգրեմ, որ դու սուտասան ես, վախկոտ, որ ժխտում ես դեպքը՝ հետո հիշում, կեղծում, այլ կերպ փորձում ներկայացնել...

Եթե դու նրանց բաց ես թողել, այժմ էլ համագործակցում ես, ապա հավասարապես կիսում ես նրանց կատարածի պատասխանատվությունը,