- Հայրս՝ Գալուստ Բարիկյանը, Ղարսի Չուգունի կամրջի տակ մեծ ռեստորան և ճաշարան է ունեցել և ամեն երեկո, երբ կառքով վերադարձել է տուն, հարևան թուրքի երեխաները հերթ են կանգնել, թե ով պետք է առաջինը ձեռքը մեկնի, որ հայրս բռի մեջ ոսկեդրամ դնի,- պատմում է 88-ամյա Աննա Բարիկյանը,- նաև այդ ոսկիների շնորհիվ էր, որ 1919 թվին թուրքերը փրկեցին Ղարսի ազնվականներին և տեղափոխեցին Գյումրի: