Առանց անվերապահ քարտ բլանշի որևէ թիմ լուրջ փոփոխություն չի կարող անել
- Պարո՛ն Մեսրոբյան, ընդհանուր առմամբ ինչպե՞ս եք վերաբերվում հայտարարված փոփոխություններին ու նախաձեռնություններին:
- Նոր կառավարության համար ամենավտանգավոր պահն այն է, որ Հայաստանում հենարան չունի խավի տեսքով, ուժի տեսքով, մարդկանց խմբավորման տեսքով և այլն: Իշխանական ուժերը չեն ցանկանա, որ իրական` խորքային փոփոխություններ լինեն, որովհետև նրանց հետ փոխկապակցված են նաև օլիգարխները, այնտեղ մեծ հետաքրքրություններ կան և այլն, ու բնական է, որ նրանց ձեռնտու է, որ իրավիճակը, ըստ էության, չփոխվի, իսկ ըստ ձևի, միգուցե: Ընդդիմադիր ուժերին նույնպես պետք չէ, որ այս կառավարությունը հաջող լինի, որովհետև բնական է` նրանց հռետորաբանությունն է այդ դեպքում թուլանալու, իսկ դա նրանց ընդհանրապես պետք չէ: Եվ երրորդ ուժը ծայրահեղական ընդդիմադիրներն են, նրանք էլ ընդհանրապես կառուցողական դաշտում գոյություն չունեն, և եթե հանկարծ հրաշք լինի ու կառավարությունը հաջողի, այդ դեպքում նրանք արդեն ֆիզիկապես պետք չեն լինի որպես ծայրահեղ ընդդիմադիր: Երբ երկիրը սկսում է զարգանալ, ծայրահեղ ընդդիմադիրներն այդ երկրում արդեն պետք չեն լինում: Ուրեմն մնում է ժողովուրդը:
- Ենթադրում եմ, որ ժողովրդն անկեղծորեն կուզի, որ իրավիճակն իսկապես փոփոխվի ու բարելավվի:
- Ասեմ, թե ժողովրդի պրոբլեմը որն է: Արդեն քանի անգամ տարբեր փոփոխություններ են խոստացել, և որպես կանոն՝ վերջնարդյունքում դրանք չեն ստացվել: Ու բնական է, որ վերջին 25 տարվա ընթացքում ժողովրդի հիմնական մասը լավագույն դեպքում կասկածով է վերաբերվում ցանկացած նախաձեռնության, իսկ իրականում չի հավատում: Դրա համար նոր վարչապետը մի քայլ արեց, երբ հայտարարեց գազի և էլեկտրաէներգիայի սակագների իջեցման մասին, որպեսզի գոնե ինչ-որ հենարան ստեղծի: Որովհետև ոչ մի կառավարություն որևէ հենարան չունի: Ավելին ասեմ` մեր ողբերգությունն այն է, որ ով էլ ուզի Հայաստանում վիճակն անկեղծ շտկել, պետությունն ուժեղացնել, միևնույն է, հենարան չունի: Դա մեր ծուղակն է:
- Իսկ եթե անդրադառնանք արդեն իսկ հայտարարված փոփոխությունների ցանկությանը, պարո՛ն Մեսրոբյան, որպես մասնագետ նայելիս ի՞նչ եք կարծում, ի՞նչ որակ են ենթադրում այդ փոփոխությունները, արդյոք պահանջված նվազագույն պահանջներին համապատասխանո՞ւմ է փոփոխությունների տրամաբանությունը:
- Ես դեռ պատրաստ չեմ այդ հարցին պատասխանելու, քանի որ դեռ ներկայացված չէ նոր կառավարության ծրագիրը. առանց ծրագրի դժվար է ըստ էության խոսել:
- Կառավարությունը որոշակի կառուցվածքային փոփոխությունների նախաձեռնություն դրսևորեց, հատկապես՝ գերատեսչությունների անվանումների փոփոխություններով, դա ի՞նչ նորություն կարող է բերել:
- Անկեղծ ասեմ՝ ով առանց ծրագրի սկսի անուններ ու անվանումներ քննարկել, դա կլինի շառլատանություն: Ոչինչ չի կարելի ըստ էության ասել, եթե պարզ չէ ծրագիրն ու ծանոթ չես զարգացման վեկտորին, կամ կա՞ զարգացում, թե՞ ոչ: Եթե ճանապարհը դեռ բացահայտված չէ, ուրեմն թե ինչ ավտոմեքենայով եք գնալու, ինչ բենզին եք լցնելու և այլն, դեռ պարզ չէ: Անիմաստ է դրա մասին խոսել մինչ ծրագիրը, մինչ վեկտորի հստակեցումը: Երբ ես տեսնում եմ` ԶԼՄ-ներով սկսում են ինչ-որ բան քննարկել էության շուրջ և այլն, ասում եմ` ա՛յ բալամ, ծրագիրը գիտե՞ս, որ խոսում ես: Ինչպե՞ս կարելի է, ուղեցույցը չունենալով, խոսել, թե դա լավ է կամ վատ: Ես դա ոչ մի կերպ չեմ պատկերացնում, նոստրադամուսյան հնարքներին չեմ տիրապետում:
- Իսկ եթե դիտարկենք ազդակնե՞րը հանձնարարականների տեսքով, որոնք արեց վարչապետը, օրինակ, որ պետք է բիզնեսի ձեռքից բռնած տանել պետական ամբողջ ապարատով ու բյուրոկրատական քաշքշուկը չեզոքացնել, թե պրիմիտիվ գողությունը պետք է վերջացնել, կառավարման ժանգոտած համակարգերի մասին խոսեց և այլն:
- Դե պարզ է` վարչապետն ինչ-որ բաներ պետք է ասի, չի կարող, չէ,՞ խուլ ու համրի պես նստած մնալ: Հիմա հնարավոր է` ինչ-որ բան ասում է պահի տակ, ինչ-որ բան ասում է ծրագրված, բայց կրկնեմ` քանի դեռ ծրագիր չկա, չենք կարող ասել, թե նրա ծրագիրն ու հայտարարությունները էությանն են վերաբերում: Չեմ հասկանում` ինչո՞ւ ենք շտապում, երբ դեռ ուղենիշներ չունենք:
- Հարցին մոտենանք փոքր-ինչ այլ տեսանկյունից. ի՞նչ եք կարծում, ի՞նչ պետք է առաջարկի նոր վարչապետը բովանդակային իմաստով:
- Եթե նոր կառավարությունը միտված է Հայաստանում վիճակը սկզբունքորեն փոխելուն, ուրեմն դա կլինի պայքար ստվերի դեմ, պայքար մենաշնորհների դեմ, արհեստական մենաշնորհների և մի շարք երևույթների դեմ, ինչը շեշտակի կբարձրացնի այդ կառավարության թշնամիների թիվը: Օրինակ` եթե նա անկեղծ պայքար է հայտարարում ստվերի դեմ, պատկերացնո՞ւմ եք, թե քանի թշնամի է առաջանում, եթե պայքար է հայտարարում արհեստական մենաշնորհների դեմ, պատկերացնո՞ւմ եք, թե ինչ թշնամիներ է վաստակում: Այսինքն՝ սա այն է, ինչ ես սկզբում ասում էի. հենարան չունի: Ցանկացած խումբ, որն ուզի լուրջ փոփոխություններ անել Հայաստանում, հերիք չէ, եթե հենարան չունի, դեռ մի բան էլ նոր թշնամիներ ձեռք կբերի: Իսկ մնացած կուսակցությունները, քաղաքական, քաղաքացիական ուժերը բանի պետք չեն, բանի պետք լինեին՝ 25 տարում կունենային և՛ ծրագիր, և՛ թիմ, և՛ պատրաստակամություն: Քանի որ 25 տարի օդ են թնդացնում, ես նրանց լուրջ ուժ չեմ համարում, բայց նրանք ցանկացած պոտենցիալ լավ թիմի պոտենցիալ թշնամի են: Իսկ գործունեության առումով ինչի դեմ նոր վարչապետը սկսի պայքարել, տվյալ թիմը կդառնա իր թշնամին:
- Այս ամենը հաշվի առնելով՝ ի՞նչ եք կարծում, ո՞ր ճանապարհը կընտրի վարչապետը, էական փոփոխությունների՞, թե՞ կհարմարվի գործող, արմատացած կարգերին:
- Թե ինչ կընտրի, ես Կարեն Կարապետյանը չեմ, որ նրա փոխարեն ասեմ, ժամանակը կգա, ինքն էլ կասի: Ես կարող եմ ասել, որ մեկ բացարձակ պայման, որ պետք է լինի, հույս ունենալն է, որ եթե ուզում են փոփոխություններ անել, դրանք լինեն հաջողված, ու երկիրը սկսի զարգանալ: Այն մարդը կամ այն թիմը, որը կուզենա լուրջ փոփոխություններ անել երկրում ու զարգացնել Հայաստանը, մեկ պարտադիր պայման պետք է ունենա` 100 տոկոսանոց՝ անվերապահ քարտ բլանշ: Եթե չկա այդ անվերապահ քարտ բլանշը, ապա ցանկացած ծրագիր գրեք ավազի վրա:
