Երևանում հնարավոր է սոցիալական նոր «բունտ» հասունանա: Քաղաքապետարանը որոշել է կյանքի կոչել ՀՀ ազգային ժողովի կողմից 2004 թ. ընդունված «Առևտրի և ծառայությունների մասին» օրենքի այն կետը, համաձայն որի թույլատրվում է միայն ծաղիկների, տնկիների, ամանորյա տոնակատարությունների համար նախատեսված եղևնիների և սոճիների, պաղպաղակի, ջրի, այդ թվում` հանքային, հյութերի և զովացուցիչ ըմպելիքների բացօթյա առևտուրը: Մնացած ապրանքների բացօթյա առևտուրն արգելվում է և համարվում ապօրինի:

2006 թվականին 19-ամյա Վարանդ Կանդիլյանը Սիրիայի Հալեպ քաղաքից տեղափոխվում է Հայաստան: Երիտասարդական բուռն ու թռի-վռի կյանքն այլևս նրան չէր գրավում, նա ուզում էր հիմնովին փոխել իր կյանքը: Եվ այն միտքը, որ ծնողներն իրեն Հայաստան էին ուղարկելու մեն-մենակ, հենց իր սրտով էր: Նա ուզում էր իր ապագան իր ձեռքով կառուցել: Չէ՞ որ ժամանակն էր իրական կյանք մուտք գործելու:

Անվիճելի է, որ փողոցային առևտուրը տհաճ և մայրաքաղաքի կենսակերպին ոչ հարիր երևույթ է: Անվիճելի է նաև, որ մայրաքաղաքի բնակիչը պետք է ի վերջո սովորի ապրել քաղաքակիրթ կենսակերպին բնորոշ կանոններով՝ հրաժարվելով, օրինակ` փողոցից, մայթերից կամ առևտրի համար չնախատեսված այլ վայրերից առևտուր անելուց: Սակայն մյուս կողմից` կան իրավիճակներ, որոնց հետ նույնպես հնարավոր չէ հաշվի չնստել:

Անի Քալաֆյանը ծնվել է Միացյալ Նահանգներում, 1987 թ.: Նա Հայաստան է տեղափոխվել մեկ տարի առաջ: Պատմում է, որ այնտեղ առանձնապես հայ համայնքի հետ շփում չի ունեցել: Ապրելով Սան Ֆրանցիսկոյում, որտեղ հայկական համայնքը համեմատաբար ավելի նոսր է, անգամ նորմալ հայերեն չի խոսել, հաճախել է ամերիկյան դպրոց, քանի որ հայկական դպրոցներ քիչ կան և հեռու են իրենց բնակության վայրից, սակայն այդ ամենը չի խանգարել, որ նա հետաքրքրվի հայոց պատմությամբ ու Հայաստանով:

Հարցազրույց երգչուհի, շոումեն Արմինե Գրիգորյանի հետ:

Չորս տարի առաջ հանդիպեցի Նուբարաշենի գիշերօթիկի նախկին սաներից մեկին` Սարգսին: Նա այդ ժամանակ 29 տարեկան էր: Պատմում էր, թե ինչպես է ծնվելուց հետո մայրն իրեն թողել աղբանոցում՝ ապակիների մեջ, քանի որ ապօրինի կապի ծնունդ է եղել: Բարեբախտաբար, մի տարեց կին նկատել է աղբանոց նետված նորածնին և տեղափոխել հիվանդանոց, որտեղից էլ նա հայտնվել է նախ Գյումրու մանկատանը, ապա Նուբարաշենի գիշերօթիկում:

«Ամեն անգամ, երբ այցելում եմ Հայաստանի պատմության թանգարան ու այնտեղ տեսնում ավերված Անիի մակետը, մեծ ցավ եմ զգում: Փաստորեն, մենք տուրիստներին քանդված Անին ենք ցույց տալիս»,- ասում է «Լոկատոր» ընկերության համահիմնադիր Վլադիմիր Սոֆյանը:

Վիգեն Փիլիպոսյանը Հալեպի կենտրոնում հագուստի խանութներ ուներ, որտեղ վաճառվում էր ոչ միայն արտերկրից բերված կանացի հագուստ, այլև սեփական արտադրանքը՝ կանացի մարզական հագուստ: «Ջիլ» կոչվող խանութների ցանցը, որ արաբերեն նշանակում է «սերունդ», Հալեպում մեծ հեղինակություն ուներ: Գործը չափազանց հաջող էր, հատկապես Բայրամի օրերին առևտուրը հասնում էր գագաթնակետին: Վերջին տոներից առաջ Վիգենը սովորականի պես հագուստի մեծ խմբաքանակ էր ներկրել, նաև սեփական հագուստն արտադրել և սպասում էր վաճառքի հաջող օրերին: Սակայն, ...

«Կոնսերվատորիայում դասավանդվում է, որ Կոմիտասը քրդական թեմայով դիպլոմային աշխատանք ունի, ու այդ սուտը տարածվում է սերնդեսերունդ»,- ասում է վավերագրող ռեժիսոր Գագիկ Հարությունյանը։

Մտավոր թերզարգացում ունեցող երեխաների թիվ 11 հատուկ դպրոց կամ ինչպես առավել հայտնի է` Նուբարաշենի 11 գիշերօթիկ: Այս հաստատության մասին հանրությունն առավել իրազեկվեց 2008 թ., երբ մի խումբ երիտասարդ կամավորներ դպրոցում աշխատելիս բացահայտեցին այնտեղ տիրող անառողջ մթնոլորտն ու դրանից բխող բազմաթիվ խնդիրներ: