Փետրվարի 20-ն առանձնահատուկ օր է մերօրյա հայության պատմության մեջ. ուղիղ 27 տարի առաջ` 1988-ի փետրվարի 20-ին, ԼՂԻՄ ժողովրդական պատգամավորների խորհրդի արտահերթ նստաշրջանը Ադրբեջանական ԽՍՀ-ի կազմից դուրս գալու և Հայկական ԽՍՀ-ին միանալու վերաբերյալ որոշում կայացրեց:

Երբ 2002 թվականին Թուրքիայում իշխանության գլուխ եկավ «Արդարություն և զարգացում» կուսակցությունը, նրա հիմնադիր Ռեջեփ Թայիփ Էրդողանը բարեպաշտ մահմեդականի տպավորություն էր թողում, որ ձգտում էր վերացնել կոռուպցիան և բարելավել Թուրքիայի քաղաքացիների կենսամակարդակը: Վերջին 13 տարիների ընթացքում Էրդողանը աստիճանաբար վերածվեց կոռումպացված բռնակալի՝ ժամանակակից Օսմանյան սուլթանի հովերով տարված: Արդյոք ի սկզբանե նա եղե՞լ է գառան մորթի հագած գայլ, թե՞ շփացելէ միջազգային հանրության կույր աջակցության և ...

Հայաստանում մեկը մյուսի հետևից արձանագրված բռնության դեպքերը քաղաքացիական ու քաղաքական ակտիվիստների նկատմամբ տեղիք տվեցին կարծելու, որ նորից հետընթաց ենք կատարել` ջուրը գցելով տարիների տքնաջան աշխատանքը, վերադարձել ենք 90-ականները, երբ ազատ խոսքի ու կարծիքի հանդգնությունը պատժվում էր բռնությամբ:

Անկարան Գալիպոլիի հակաքայլով պարզ դարձրեց Հայոց ցեղասպանության 100-ամյակի նշումների չեզոքացման միտող իր քաղաքականությունը: Գալիպոլիի 100-ամյակի նշման պաշտոնական հայտարարությունից հետո էր միայն, որ պաշտոնական Անկարան հստակեցրեց՝չպիտի ընդունի Հայոց ցեղասպանության 100-ամյակի երեւանյան նշմանը ներկա լինելու ՀՀ նախագահի հրավերը:

Գյումրիում տեղի ունեցած դեպքերն առիթ դարձան ևս մեկ անգամ մտածելու պետություն-քաղաքացի հարաբերությունների մասին: Ձեռքս ընկած անձնագիրը թերթեցի ու հերթական անգամ կարդացի վերջին էջում ամրագրված արտահայտությունը. «Անձնագիրը Հայաստանի Հանրապետության սեփականությունն է: Անձնագիրը կրողի հովանավորն է Հայաստանի Հանրապետությունը»:

Կա արդյո՞ք մեկը, որին Հայաստանի բոլոր բնակիչներս` անկախ սոցիալական դիրքից, սեռից ու տարիքից, պարտական ենք, որին անչափ սիրում ու հարգում ենք: Պատկերացրեք, որ այո, կա: Այդ մեկը հայ զինվորն է:

Հայաստանի հրեական համայնքի նախագահ Ռիմա Վարժապետյան-Ֆելլերը վերջերս մի ջախջախիչ հոդված գրեց՝ «Համաշխարհային հրեականությունը չի կարող գործիք դառնալ հակահայ քարոզիչների ձեռքին» վերնագրով: Նա քննադատեց բոլոր նրանց, ովքեր իրականացնում են նման քարոզչություն՝ գրելով «պատվիրված և միակողմանի հոդվածներ... շահադիտական նկատառումներով»:

Հունվարի 8, Գյումրի. ուժեղ քամին շրջեց քաղաքի գլխավոր տոնածառը: Ոմանց համար դա սովորական եղանակային պատահար էր, ոմանց համար՝ վատ նախանշան: Եվ ահա, չարագույժ լուրը երկար չսպասեցրեց: Հունվարի 12-ին Գյումրին ու ողջ Հայաստանը ցնցվեցին ահասարսուռ սպանդից:

Ավարտվեց երբևէ հիշածս ամենաերկար ամանորյա արձակուրդը կամ ավելի ճիշտ` ջայլամային կյանքը: Ինչո՞ւ ջայլամային: Որովհետև տոնական այս օրերին ամեն ոք փորձում է մոռանալ արտաքին աշխարհն իր բոլոր խնդիրներով, կյանքի դժվարությունները, սպասվող մարտահրավերները: Եվ որքան ծանր է երկրի ու բնակչության սոցիալ-տնտեսական վիճակը, այնքան ավելի երկար է տևում տոնական արձակուրդը, գուցե որպեսզի նաև իշխանությունները մի քանի օրով կարողանան մոռանալ տիրող իրավիճակի ու առկա դժգոհությունների մասին:

Տարեսկիզբը հայության համար հատկանշվում է քաղաքական բավական ուշագրավ եւ կարեւոր մի իրադարձությամբ: Ձայնը հնչեց Հայոց ցեղասպանությունը ճանաչած առաջին պետության կողմից: Պաշտոնական Մոնտեվիդեոն հանդես է գալիս նման հա յտարարությամբ, հայության ամենահրատապ խնդրի շուրջ շատ կարեւոր նախանշում կատարելով:

Այս օրերին աշխարհի տարբեր երկրներում միլիոնավոր մարդիկ նշում կամ պատրաստվում են նշել Ամանորն ու Սուրբ Ծնունդը: Վերջին տարիներին այս տոնի նկատմամբ անտարբեր չեն նույնիսկ մահմեդական երկրները, որտեղ կարելի է տեսնել ամանորյա և ծննդյան զարդարանքներ, լույսեր, տոնածառներ, տոնավաճառներ: Այս երկրների թվում բացառություն չէ նաև Թուրքիան, որտեղ քրիստոնյա փոքրամասնությունների համայնքներ կան, այդ պատճառով էլ Սուրբ Ծնունդը շարունակում է նշվել այն էլ երկու տարբեր օրեր` դեկտեմբերի 25-ին և հունվարի 6-ին: Քրիստոնյա ...

RT-ի գլխավոր խմբագիր, «Ռուսաստանն այսօր» տեղեկատվական միջազգային գործակալության գլխավոր խմբագիր Մարգարիտա Սիմոնյանի զրույցը WikiLeaks-ի հիմնադիր Ջուլիան Ասանժի հետ, որը հարկադրաբար գտնվում է Լոնդոնում` Էկվադորի դեսպանատանը, քանի որ Մեծ Բրիտանիայի իշխանությունները նրան ձերբակալությամբ են սպառնում: Ասանժն ինքն է վճռականորեն խորհուրդ տվել հարցազրույցը հրապարակել, քանի դեռ ուշ չէ:

Որքան մոտենա Ցեղասպանության 100-ամյակը, այնքան պիտի շատանան Թուրքիայի վարչապետի հայազգի խորհրդականի հայտարարությունները: Եւ այս առումով, երեւույթը պետք է ընկալել օրինաչափ. ի վերջո ճիշտ չեն այն պնդումները, որ Մահչուպյանի նշանակման մեջ դեր չի ունեցել նրա հայազգի լինելը եւ թե Մահչուպյանն ընդհանրապես թուրքական հրատապ հարցերի նկատառումով է, որ նշանակվել է վարչապետի խորհրդական:

Թանկացումների ֆոնին ապրուստի համար անհրաժեշտ ամսական գումարը հաշվարկելիս ձե՞զ էլ է թվում, որ սիմվոլիկ գումարով աշխատող պրակտիկանտ եք: Դուք միայնակ չեք: Այս հարցում ազգովի միասնական ենք կամ ավելի ճիշտ` գրեթե միասնական:

Այս շաբաթ մխրճվում եմմի կնճռոտ հարցի մեջ, որը մտահոգում է աշխարհասփյուռ հայությանը. մեծ աղմուկ է առաջացել Երուսաղեմի Հայոց պատրիարք Նուրհան Մանուկյանի կողմից համացանցում տեղադրված խիստ քննադատական և կոշտ նամակից՝ ուղղված Գարեգին Բ Ամենայն Հայոց Կաթողիկոսին:Հայաստանի և Սփյուռքի ղեկավարության տարբեր հեղինակավոր անձինք խնդրեցին ինձ մեկնաբանել այս բանավեճը՝ հուսալով հանդարտեցնել շիկացած մթնոլորտը: Ես համաձայնեցի, ոչ թե այն պատճառով, որ կարծում եմ, թե իմ հոդվածը կլուծի բուն հարցը, այլ որպեսզի անդրադառնամ ...