Մի տեղ կարդացի, Նիկոլն ասում է <Վերջ պպզած Հայաստանին>, իսկ հանրայինը վազող տողով արդեն երկու օր էդ նախադասությունը պպզացնելով ֆռացնում եւ պտտում է։ Դե, եթե ասում է՝ վերջ, ուրեմն մի բան գիտի, գլխին գալիք վերջը գիտի, զգում է հավանաբար։
֊եթե լեգիտիմն է կաշաք տալիս ու վերցնում, օրինական է, եթե ոչ լեգիտիմն է նույնը անում քրեական է։֊ եթե լեգիտիմն է փողով ու սպառնալիքով դատավորներին ենթարկեցնում, օրինական է, եթե ոչ լեգիտիմն է անում, քրեական է։
Այս օրերի մոսկովյան իրադարձությունների լրատվությունում՝ կապված ցույցերի և դրանց ակտիվիստներին քրեական պատասխանատվության ենթարկելու հետ, մի ուշագրավ փաստ հանդիպեց: Երեքշաբթի հայտնի դարձավ, որ Մոսկվայի դատախազությունը դիմել է դատարան, որպեսզի ծնողական իրավունքից զրկի Դմիտրի և Օլգա Պրոկազովներին, որոնք մասնակցել են հուլիսի 27-ի ընդդիմադիր հանրահավաքին իրենց մի տարեկան երեխայի հետ: Դատարանը ընդունել է հայցը:
Աշխարհի տերերը պետությունների ղեկավարները, բանակների հրամանատարները, գաղտնի ծառայությունների պետերը, դիկտատորները, միջազգային պաշտոնյաները, դատավորներն ու դատախազները չեն։
«Տարիներ շարունակ մենք պայքարում ենք, որ դատարանները կայանան, անկախանան և կարողանան արդարադատություն իրականացնել, սակայն գնալով իրավիճակը շատ ավելի է վատանում»,
Հետհեղափոխական կարևոր և տրամաբանական մի փուլ ավարտվում է։ Փորձել տալ գնահատականներ՝ նշանակում է մտնել սուբյեկտիվ կարծիքների անվերջանալի հորձանուտ, այդ իսկ պատճառով մենք գնահատականների փոխարեն կփորձենք արձանագրել փաստերը։
Բոլորը հասկանում են որ դատավոր Դավիթ Գրիգորյանի դեմ քրեական գործ են հարուցել այն բանի համար որ նա Արցախի երկու նախագահների երաշխավորությամբ ազատ էր արձակել Արցախի 1֊ին նախագահ և
Բանաստեղծ, մշակույթի նախկին նախարար Հակոբ Մովսեսը «Հրապարակին» ասում է.«Արցախյան կառավարող վերնախավը հիսուն տարի շարունակ ինքնապահպանության նպատակներով