Հայերն ու պարսիկներն անքակտելիորեն կապված են էթնիկ, մշակութային, պատմական ընդհանրություններով: Մեր հարավային հարևանները ժամանակին աշխարհի հզորագույն աշխարհակալություններից մեկը ստեղծեցին, որի ձևավորման ու կայացման գործում մեծ էր մեր նախնիների դերը:

Այսօր լրանում է զորավար Անդրանիկ Օզանյանի 151-ամյակը:

«Ինձի համար որևէ անձնական հաջողություն կամ բարօրություն թունավոր բան մը կունենա իր մեջ, երբ ազգը անկե իր բաժինը չստանա»:Ալեք Մանուկյան

«Երկրին շատ պղինձ էր պետք, երկրին շատ պղինձ պետք էր տալ: Այս պայմաններում կենսական անհրաժեշտություն դարձավ տպագիր թերթի ստեղծումը Ալավերդում: 1931 թվականի գարնանն ինձ կանչեցին Կենտկոմ և ասացին, որ անձամբ ներկայանամ Կենտկոմի առաջին քարտուղար ընկեր Աղասի Խանջյանին: Նա ինձ ընդունեց իր փոքրիկ առանձնասենյակում, հետաքրքրվեց իմ առօրյայով, առողջական վիճակով, ապա ասաց. «Պատրաստվիր մեկնել Ալավերդի: Թերթ ենք ստեղծում, քեզ էլ խմբագիր ենք նշանակում,- գրել է Ռաֆիկ Շիրոյանը «Պղնձի ֆրոնտում» թերթի անդրանիկ համարում:- ...

Մեր հասարակության մեջ տարածված թյուր կարծիք կա, թե հայը քրիստոնյա ազգ է. Ավելին, ամբողջ աշխարհին փորձում ենք հավատացնել, թե հենց մե՛նք ենք առաջինը քրիստոնեություն ընդունել: Մինչդեռ 208 թ. Եդեսիայի ասորական թագավորությունն աշխարհում առաջինն է ընդունել քրիստոնեությունը որպես պետական կրոն: Ինչ վերաբերում է հայերիս քրիստոնյա լինելուն՝ ամենահամեստ հաշվարկներով ներկայումս աշխարհում (հիմնականում՝ Թուրքիայում) 10 միլիոն մահմեդական հայ է ապրում:

«Լեզուն կորսնցնելե յետև և մանավանդ անոր հանդեպ անհոգ ըլլալեն յետև մէկ ալ ազգային սովորությունք և հիշատակք և նշանք շուտով կկորսվին»։Ղևոնդ Ալիշան

«25 տարին անցել էր 1946 թվականի մարտի 16-ին»... Դեռևս անցյալ տարի համացանցում տեղադրվեց (ռուսերեն բնագրով) հայ դիվանագետ Լևոն Էյրամջյանցի (1954-2001) «25 տարին անցել էր 1946 թվականի մարտի 16-ին» ուշագրավ հոդվածը, որտեղ հեղինակի կողմից անհերքելի ապացույցներ են բերվում, որ Մոսկվայի 1921-ի ռուս-թուրքական պայմանագիրը ստորագրվել է 25 տարի ժամկետով: Այս մասին ֆեյսբուքյան իր էջում գրում է օգտատեր Ռուբեն Շուխյանը:

Շատերը հիացած են նրանով, շատերը՝ արհամարհանք ու ատելություն են տածում նրա նկատմամբ՝ սեռական կողմնորոշման համար: Ամեն դեպքում, համաշխարհային պատմությունն անկարելի է պատկերացնել առանց Մակեդոնիայի թագավոր Ալեքսանդր Երրորդի: Մարդ, որ գահ բարձրացավ եվրոպական փոքրիկ պետությունում և կարճ ժամանակ անց նվաճեց աշխարհը:

Հին Եգիպտոսը մշտապես պարուրված է եղել առեղծվածների մշուշով, որը երբեք չի ցրվել մեկը մյուսին հետևող հնագիտական բացահայտումների պայմաններում: Հին Եգիպտոսի նկատմամբ մարդկանց ունեցած մեծ հետաքրքրության և վախի զգացումը նպաստել է անթիվ միֆերի և թյուր կարծիքների տարածմանը: Ստորև ներկայացնելով Անտիկ Եգիպտոսի մասին 10 ամենատարածված միֆերը` կփորձենք լույս սփռել եգիպտական առաջադեմ մշակույթի առեղծվածների վրա:

Թուրքական պետության գաղտնի ոստիկանապետ Մ. Հաջետլաշեն 1916 թ. Փարիզում հրատարակած իր հուշերում սուլթան Համիդի մասին գրում է. «Ես երբեք չեմ տեսել այնպիսի մի ատելություն, որպիսին տածում էր սուլթանը հայերի նկատմամբ»: Ոստիկանապետը Համիդի ատելությունը բացատրում է նրանով, որ նրա մայրը եղել է հայուհի, տրապիզոնցի հայ առևտրականի դուստր էր, սուլթանուհի Էսմե խանումի պարուհին և իսլամ է ընդունել կամավոր, մահից մեկ ամիս առաջ, իսկ Համիդը, հայերին կոտորելով, փորձել է հերքել իր հայկական ծագումը:

Ավարտին է մոտենում 2015 թվականը, որն արևելյան օրացույցով Այծի տարի էր… Նրան հաջորդող 2016 թվականը Կապիկի տարի է:

«Մահաթմա Գանդին ուներ սեռական շեղում»,- գրում է կենսագիր Ջեդ Ադամսը:Ադամսը պնդում է. «Գաղտնիք չէ, որ Մահաթմա Գանդին վարում էր անսովոր սեռական կյանք: Նա անդադար խոսում էր սեքսից և իր հետևորդներին տալիս մանրամասն, հաճախ` սադրիչ հրահանգներ, թե նրանք ինչպես կարող են պահպանել իրենց ողջախոհությունը»:Կենսագիրը գտնում և ուսումնասիրում է Գանդիի գրությունները, նրա մասին գրքերը և իր համար բացահայտումներ անում: «Գանդիի համոզմունքներում և քարոզներում ինչ-որ ավելի բարդ բան կար»,-ասում է Ադամսը:

Հայկական շատ ազնվական տոհմեր քաղաքական-մշակութային ազդեցություն են թողել Հայաստանի սահմաններից դուրս: Նրանցից է Աբամելիքների տոհմը, որ XVII-XX դարերում նախ Վրաստանում, ապա և Ռուսաստանում նշանակալից դերակատարություն է ունեցել:

«Նեմեսիս» գործողության շրջանակներում հայ վրիժառուները մահապատժի ենթարկեցին նաև Ադրբեջանի առաջին Հարապետության այն ղեկավարներին, որոնք 1918 թ. սեպտեմբերին Բաքվում հայերի դեմ իրականացված զանգվածային սպանությունների անմիջական պատասխանատուներն էին: Քիչ հայտնի փաստ է, որ մահապատժի ենթարկվածներից երկուսը եղել են 1918-1920 թթ. Ադրբեջանի վարչապետեր, իսկ այդ տարիներին Ադրբեջանում պաշտոնավարել են երեք վարչապետեր»,-ֆեյսբուքյան իր էջում հայ վրեժխնդրության այս պատմության մասին գրում է օգտատեր Ռուբեն Շուխյանը ...