«Ողջունելի է, որ խնդիրը բարձրացվում է, բայց կա մտավախություն, որ այս խորհրդաժողովն էլ կսահմանափակվի խնդիրը բարձացնելով։ Մենք այդ պրոբլեմն ունենք՝ հուզվում ենք, հավաքներ անում, բայց հետո դա շարունակություն չի ունենում, հաջորդ քայլերը չենք անում»,-«Պետականություն և արժեհամակարգ» խորագրով խորհրդաժողովում Անկախ-ի հետ զրույցում ասաց Հանրային խորհրդի անդամ, hրապարակախոս, քաղաքական վերլուծաբան Արծրուն Պեպանյանը։

Պատմաբան, քաղաքագիտության դոկտոր Արմեն Այվազյանն իր ֆեյսբուքյան էջում գրել է․

ՀՀ Կրթության, գիտության, մշակույթի և սպորտի հարցերի նախարարությունը ‹‹Բարձրագույն կրթության և գիտության մասին›› նոր օրինագիծ է մշակել:

Հայոց պատմությունը տարածաշրջանի պատմություն է: Հայ ժողովուրդը, պատմական անցքերի բերումով, տարագրվել է աշխարհով մեկ: Մանավանդ մերձավոր արտասահմանում շատ հայեր են հաստատվել:

VII դարը համարվում է հայոց ճարտարապետության ոսկե դարը: Այս ժամանակաշրջանում բազում հոյակերտ տաճարներ կերտվեցին:

Գիտությունների ազգային ակադեմիայի Պատմության ինստիտուտի տնօրեն Աշոտ Մելքոնյանն ու պատմաբան, դասագրքերի հեղինակ Էդիկ Մինասյանն ընդունելի են համարում հայոց պատմության դպրոցական դասագրքերում վերջին 25-30 տարվա ընդգրկումը` պոզիտիվ շարադրանքով և առանց մեկնաբանության:

Արշակունիների թագավորության ընթացքում Հայաստանում դարակազմիկ իրադարձություններ կատարվեցին. քրիստոնեությունը հռչակվեց պետական կրոն, Հայաստանն առաջին անգամ բաժանվեց Հռոմի և Պարսկաստանի միջև, գործածության մեջ դրվեց Մաշտոցյան այբուբենը…

Անահիտը հայոց Մայր դիցուհին է՝ մայրության, պտղաբերության, խոհեմության աստվածուհին, մայրն ամեն բարիքի:

Այսօր հեթանոս հայերի ամենանվիրական տոնն է՝ Ամանորը՝ Վահագնի ծնունդը: Վահագնական գլխավոր տոնը մեր նախնիները մարտի 21-ին են նշել:

Հայ ժողովուրդը հերոսների պակաս չի ունեցել: Պատմական ճակատագրի բերումով մեր հայրենիքը բազմիցս ասպատակվել է թշնամու կողմից: Բայց հայը չի հնազանդվել, զենք է վերցրել ու պայքարի ելել ոսոխի դեմ: Սակայն ոչ բոլոր հերոսներն են մնացել ազգի հիշողության մեջ: Պատմությունը միշտ չէ, որ արդարացի է: Եվ պատմությունն անարդար է գտնվել նաև այս հերոսի՝ Գիսակ Դիմաքսյան նահապետի նկատմամբ: Նրա անունն այսօր, ցավոք, միայն պատմաբաններին ու ոլորտն ուսումնասիրողներին է ծանոթ:

1 թվականին հայոց Արտաշեսյան Էրատո թագուհին հրաժարվեց գահից: Արտաշեսյան հարստությունը մարեց: Օգտվելով առիթից՝ հռոմեական զորքը գրավեց Հայաստանը: Սակայն Հռոմն անկարող էր Մեծ Հայքի թագավորությունը սովորական հռոմեական պրովինցիայի վերածել: Նրանք հայոց կառավարումն իրականացնում էին դրածո թագավորների միջոցով: Եվ առաջին դարում հայոց գահին բազմեցին նաև ազգությամբ վրացի գահակալներ:

Հայությունն այս տարի նշում է առաջին հանրապետության խորհրդարանի 100-ամյակը։

Բագրատունյաց թագավորության առաջին շրջանի պատմության ուսումնասիրության համար արժեքավոր աղբյուր է հայոց պատմիչ, Ամենայն հայոց կաթողիկոս Հովհաննես Դրասխանակերտցու «Հայոց պատմությունը»:

Հայ եկեղեցին իր ավելի քան 1700-ամյա պատմության ընթացքում մի քանի անգամ «դավանափոխ» է եղել՝ մերթ ընդունելով քաղկեդոնականություն, մերթ՝ կաթոլիկություն:

«Հայ ժողովուրդ, անգութ է Եվրոպան, ավելի արյունածարավ, քան մեր դարավոր ոսոխը, չհավատաս նրան երբեք։ Նա արյան ու անմեղ զոհերի մեջ է որոնում իր շահը, մեր հույսը պետք է լինի մեզ վրա»։